تمام هر انچه را که از سرزمین حاره ای قلبت الهام گرفته ام

با جنگل های مه الود چشمانت  و دریای مواج پر از ارامش  نگاهت

 و حریق آتشِ هوس   بر پهنای خشکیِ چوب های در ساحل  خشکیده ی   درد .

و لیاقت اینکه در واژه ما شویم ؟

و نا خوشی این ثانیه ها همسوبا  خلوت تنهایی و (باهم ) بودن

 تنهایی  و صبر

این است لیاقت این ثانیه هامان ؟

دلتنگ برای خودی که ، عمری در وسعت دوست داشتن تو -  فراموشش کردم 

و بیزار از چشم های هوس انگیز ریمل کشیده

و لب های ویترینی رژ زده 

و میل به غرق شدن در بی نهایت احساست

 درک پیغام پر برق نگاه های ملتمسانه ات 

و من مبهوت و مبهم 

و سا ری  نا       یی     از جنس بی تفاوتی ....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: